Mërkura e Përhimtë

Tek Kopshti i Shelgjeve

 - W.B. Yeats

Aty tek kopshti i shelgjeve unë dashurinë e takova

Ajo po kalonte kopshtin e shelgjeve me këmbët e saj të vogla e të bardha si bora

Ajo më këshilloi që ta marr dashurinë lehtë, si gjethet që çelin tek pema

Por unë, isha i ri dhe i krisur, dhe atë nuk e pranoja.

Në një fushë buzë lumit bashkë me dashurinë qëndrova

mbi supin tim të përkulur ajo shtriu dorën e bardhë si bora.

Ajo më këshilloi që ta marr jetën lehtë, si bari që mbin mbi digat;

Por unë isha i ri dhe i krisur, dhe tani jam i mbushur me lot.

Ardhja e Dytë 

- W.B. Yeats

Duke u rrutulluar dhe rrutulluar në vërtitjen që zgjerohet

skifteri s'e dëgjon më të zotin;

Gjërat prishen; qëndra nuk mbahet dot më;

Vetëm rrëmuja shthurret nëpër botë,

Batica e përgjakur ndërkrehet, dhe gjithkund

Kremtimi i pafajsisë është mbytur;

Më të mirët s'besojnë asgjë, ndërsa më kotët

Janë plot me vullnet të zjarrtë.

Padyshim që një vegim po afron;

Padyshim që Ardhja e Dytë po afron.

Ardhja e Dytë! Ende pa dalë këto fjalë

Kur një përfytyrim nga Fryma e Botës

Më shqetëson pamjen: shterpësia e shkretëtirës;

Një trajtë me trup luani dhe krye njeriu,

Një vështrim i zbrazët dhe i pamëshirë si dielli,

Lëviz kofshët e ngadaltë, ndërkohë që rreth e rrotull tij

Gjarpërojnë hije të zogjve të zëmëruar të shkretëtirës.

Errësira vjen sërish; por tani e di

Që njëzet shekujt prej gjumi të gurtë

U pezmatuan nga përkundja e djepit në ankth,

Dhe ç'përbindshi i egërr, që ora i erdhi tashmë,

Kërruset në drejtim të Bethlehemit për të lindur?

Sirena 

- W.B. Yeats

Një siren gjeti një djalë duke notuar,

atë e zgjodhi për vetvete,

ngjiti trupin e saj me trupin e tij,

qeshi; dhe duke u zhytur poshtë 

harroi nën lumturinë e egërr

se edhe të dashuruarit mbyten.

Mërkura e Përhimtë

 Pjesa I - T.S. Eliot

I

Sepse unë nuk shpresoj të kthehem më

Sepse unë nuk shpresoj

Sepse unë nuk shpresoj të kthehem

Të kem dhuntitë e këtij dhe mundësitë e atij

Unë nuk përpiqem të arrij më gjëra të tilla

(Pse duhet ti shtrij krahët një shqiponjë e plakur?)

Pse duhet të vajtoj

Pushtetin e zhdukur të sundimit të zakonshëm?

Sepse unë nuk shpresoj më të di

Atë shkëlqimin regëtues të një ore pohimi

Sepse unë nuk mendoj

Sepse unë e di që nuk do mund ta di

Atë fuqin e padyshimtë që përherë ndryshon

Sepse unë nuk mund të pij

Aty, ku lulëzojnë pemët, dhe rrjedhin gurrat, se nuk ka asnjëgjë sërish

Sepse unë e di që koha është gjithmonë vetëm kohë

Dhe një vend është përherë vetëm një vend

Dhe çfarë është e pranishme është aty vetëm për një çast

Dhe vetëm për një vend

Unë ngazëllehem që gjërat janë ashtu siç janë

Braktis fytyrën e bekuar

Braktis zërin

Sepse unë nuk mund të shpresoj të kthehem sërish

Prandaj unë ngazëllehem, se kam diçka për të ndërtuar

Diçka me të cilën mund të gëzohem

Dhe i lutem Zotit që të ketë mëshirë për ne

Dhe unë lutem që t'i harroj 

këto gjëra që unë i bisedoj me veten më tepër seç duhet 

i shtjelloj më tepër seç duhet

Sepse unë nuk shpresoj të kthehem më

Lëri këto fjalë të përgjigjen

Se çfarë është kryer, le të mos kryhet përsëri

Le të jetë gjykimi jo dhe aq i rëndë mbi ne

Sepse këto krahë nuk janë më krahë për të fluturuar

por vetëm flatra për të rrahur ajrin 

ajrin që tani është shumë i vogël dhe i thatë 

më i vogël dhe i thatë se vullneti

Na mëso të kujdesemi dhe të mos kujdesemi

Na mëso të qëndrojmë në heshtje. 

Lutu për ne mëkatarët tani dhe në orën tonë të vdekjes

Lutu për ne tani dhe në orën tonë të vdekjes.

Përkthyer nga  Erlind Sulko