Diell vjeshte në Korçë…

Nga Agim Pipa

Në juglindje 

bënte ende diell

unë mblodha pëllëmbët grusht,

i fryva tymit të duhanit të dikujt, që ma shpifi

dhe shava rëndshëm 

prodhuesit e helmit.

Pastaj

eca drejt pazarit të vjetër

në qytetin e serenadave.

Për fat

pas një kafeje në një bar, që më kujtoi 

buzët e një mikeshe në harresë

filloi muzika.

Dhe, 

kur unë u takova me një burrë, që i ngjante

zjarrit, që ai ndez dhe që qymyri

ja nxin, ja bën blozë duart 

atëhere dita e braktisi diellin

dhe u arratis pas një zonje, 

që shiste diell kallp 

me gjoksin e fryrë 

prej një ahengxhiu dasmash.

Në Korçë 

nuk ndjehesh kurrë vetëm

sado që vjeshta digjet

mbi gishtrinjtë e mi

që nuk shkruajnë më për ty…

Në Korçë ka kohë, 

që nuk këndojnë më serenata.