Vjeshta!

Gjethet po bien, sikur nga largësia të jenë gremisur,

Sikur nga kopshte të fishkura larg ndër qiej;

Plot gjeste mohuese të fundoseshin gjethet.

E përnatë vetë trualli i rëndë gremiset

Teposhtë nga yjet, thellë mes vetmisë.

Të gjithë po biem. Edhe kjo dorë rrëzohet.

Të tjerët kundroji; së toku gremisen të gjithë.

E sidoqoftë Dikush ngërthen gjithçka rrëzohet

Embëlsisht në duart e tij përjetësisht.

Përkthyer nga Elvi Sidheri

Reiner Maria Rilke