Pranverë!

* * *

 Martin Camaj

Pranverë, sa i bukur pushimi

para syve tu të zgjuem.

S´kam prekun blerim

qyshë se kam lanun Jugun.

(Mbrenda parzmit tem 

fluturojnë mija dallndyshash në kthim.)

Toka s´më njeh tue dalë prej borës

dhe kambët e mija npër të

janë të hueja.

* * *

Esat Mekuli

Shushuritja e leht’ e t’panjohtunit më treti fare

dhe agime t’kaltërta andrrova...

E nëpër kunor lakmish për ‘limtare-

si lulja q’i jep qiellit lulzimin,

rinin ja dhurova.

Shkëlqyen yjet e qiellit si syt e tijë

të thellë dhe të ndritshm

dhe u shafit nën te e kërthnezta fuqi...

-Sonte shushuritja e leht’e t’panjohtunit

më treti fare

dhe agimet e kaltërta andrrova .

* * *

Migjeni

Mbramë

qiella dhe hyjt e vramë

një ngjarje të trishtueme panë:

Hije... jo! - por një grue

me ftyrë të zbetë edhe me sy

të zez si jeta e saj,

me buzën të vyshkuna në vaj,

me plagë në gjoks e stolisun

me veshje dhe me shpirt të grisun,

me hije grueje,

një kens këso bote,

një fantom uje

vallzonte valle në rrugë të madhe.

Dy hapa para, dy hapa mbrapa

me kambë të zbathun,

me zemër të plasun.

Dy hapa djathtas, dy hapa majtas,

me flokë të thime,

me ndjesi të ngrime.

(Dikur,

kur gjit' e saj me kreni

shpërtheheshin n'aromë,

kur ish e njomë -

atëherë e dashunojshin shum zotni.

E sot?)

Jeta e saj asht kjo vall' e çmendun

në rrugat e qytetit tonë,

një jetën e fikun, një jetë e shterun,

shpin i molisun, zemër e therun,

një za vorri, një jehonë

që vallzon natën vonë

nëpër rrugat e qytetit tonë.