Home | Literature | Cikël poetik nga Eduart Sulollari

Cikël poetik nga Eduart Sulollari

image
Kurkund erë...



Qielli gri 

lundron si ajsberg 

i lodhur.

 

 

 

 

Nga Eduart Sulollari

 

 

Ndajnatë...  

 

më vidhet ky muzg

 

si një rrëke

mes gjinjve te luginës, 

si nje mjegull lehone

rrugës te përgjumur.

 

era, 

në krahët e hapur të shkëmbit 

përplas velat e ditës.

 

molit kërcejnë ngjyrat

 

në vetmine e fushës

acari çvoshk

kallirin e harruar nga vjeshta.

 

perëndimi, 

si një çoban i vjetër

ne vathën e horizontit

rrezet e fundit shtyn.

 

ca re gri

kullotin ne livadhet e hënës, 

ndukin

sisën e Arushës së Madhe.

 

më vidhet ky muzg

 

si nje hije rrënacake

mbas takave të holla, 

si nje lot i heshtur 

buzës që dridhet...

 

 

Dimri pa Dimër

 

Kurkund erë...

 

Qielli gri 

lundron si ajsberg 

i lodhur.

 

Hije dembele 

strukur në shkëmbinj 

te dhjamosur.

 

Lumenj

te etur për tu mbarsur, 

afshin shuajnë

pas ledhesh të përcëlluara.

 

Shirat, 

të fundin ylber ndjekin 

teksa thur ngjyrat 

në fluturim.

 

Lotët e strehëve 

dhéun djegin.

 

Stepen stuhitë...

 

Heshtur gdhendin statuja 

zëri i daltës godet bredhin

mbuluar me dëborën e mocme.

 

Ky dimër pa dimër

 

Si nje re e vogël

mbetur pa atdhe.

 

 

Ditë peisazhesh të lodhura

 

Varkat e erës, flakën ndrojen

velat, shkundën mykun e të djeshmes,

por hajmalinë nuk e hoqën

Çadra prej pluhuri

u bëjnë hije gjetheve të pemës

ndanë rrugë,

ku kaloi pëllumbi i bardhë

në sqep i lëkundet dita,

si këmbana e madhe e shënepremtes

Pak qiell mbllaçit

një kafshatë nga reja e kaltër

Fushës,

peisazhet e gjetën kornizën

për pranverën

harruar pranë pirgjeve me borë

Nga kanati i rrëzuar i muzgut

shohim kështjellat e horizontit

tek ndezin heshtur pishtarët.

 

 Ag...

 

Asgjë, 

nuk është ashtu si duket

as ky dimër absurd

as kjo ditë tek ngroh lëkurën 

në udhëkryqe 

dhe dremitjen gërvisht 

në orën 

e pushimit të mbasdites

 

me 

corapen e grisur 

nga ngrica 

shkurti 

dyndet rrugëve

 

kriveci

prej fushe rrëmben kallinjtë e borës

vrapon, 

ngazëllen ujërat e liqenit

 

pulëbardha 

luan me zaret e hënës

hedhur

anijes së vjetër 

të dimrit

 

plaku i madh i qiellit 

me shkop u bie reve

 

edhe pak

troku i buajve të natës 

në shtegun e agimit të ri 

do të gëlltitet.

 

Subscribe to comments feed Comments (0 posted)

total: | displaying:

Post your comment

  • Bold
  • Italic
  • Underline
  • Quote

Please enter the code you see in the image:

Captcha
Share this article
Tags
Rate this article
5.00