* * *

Daniel Gazuli

I vetëm
në qytetin e huaj
llamburitës nën drita shumëngjyrvshe
që s’të ngrohin.
 

I vetëm
në mes njerëzish
përsosmënisht gojëkyçun
si dyer të ndryshkuna muzesh.
 

I vetëm
në anë vitrinash
nga vjen ndriçimi i ftohtë i diamanteve.
 

I vetëm.
 

Më përqethet mishtë nga të ftohtit.
 

 Bora
 

Një borë e paqtë
mbi të shkuemen do të doja
të binte
e të më mbulonte varrët
e dhimbjes
që ende më mundojnë.
 

Viti zero
 

Ndjej në vetvete
rrahjen e krahëve të një zogu.
 

Njerëzit ku janë?
Ku?
Ka hipë vallë kush në barkën e Noes?
Në bregun e së nesërmes
do të zbarkojë ndonjë?