Ana tjeter e Rebelimit

Gjekë Marinaj

Mos të kthehemi tek britma e ëndërrës së mbrëmshme,
apo tek durimi i shkrirë në të bardhën e syve, njerëz.
Le t’i lëmë djegiet e brendëshme të avullojë të luhatura...

Ngadalsoi gjurmët drejt varrezave të ndjenjave, njeri.
Dua të vuaj me ty!
Por qelqen e qytetit të nëndheshëm dëshiroj ta thyej.

Brinjët e së sotmes s’duhet të mbeten skeleti i së nesërmes.
Fundi dhe fillimi i jetës s’duhet të cikin njëri - tjetrin.

Shoqet e zyres time

Ato hyjnë në zyrë si boja e freskët në varg.
Takohem me të gjitha si me puhizën e mëngjesit:
sytë e ditës mbushën me aromën e tyre njerëzore.
Ndërsa unë, që s’e imagjinoj Akilin të ketë pasë thembra,
pa e kuptuar kërkoj nënshtetsi tek atdheu i tyre i bukurisë.