Home | Literature | Buqetë poetike nga Romeo Çollaku

Buqetë poetike nga Romeo Çollaku

image
Erëmonin rozmarinat...

Vegime Shën Antoni...

 

 

 

Mbi çati e gjerdhe 

 

 Nga Romeo Çollaku

 

 

Një grimë kundërmimi i jonxhës nga arat erdh' i lagësht, por kot i vishte brym' e ftohtë xhamat në dritare.

 

Ngjante, mbi çati e gjerdhe, krejt jeta në të ngrysur, shpirt i munduar tymi i zi drejt qiellit tek ngjitej.

 

U nder pastaj një mugëtirë ndër fusha e kodrina, por i qiririt kot po mpiksej dylli sipër letrash.

 

Ishte ajo, por edhe s' ishte, visorja që kërkoja; diç mungonte përthellë saj, por si ta dija çfarë?

 

Nuk mënoi dhe, sakaq, u terratis dritarja, edhe një ëndërr u avit, më joshi për të fjetur.

 

 

 

 

Në Meshë

 

 

Në çastin e epërm të asaj meshe,

 

diçka t’u kujtua, më duket, dhe qeshe

 

me një të qeshur si prej priftëreshe.

 

 

 

Ishte qetësi dhe qetësia u prish,

 

të thashë «Pusho!» dhe ti qeshe sërish.

 

Qesha dhe unë. Përse? Ku ta dish.

 

 

 

Na pa prifti dhe qeshi, qeshi edhe psalti,

 

Besimtarët, shenjtorët në ikonat ngjyrëmjalti,

 

dhe Krishti zu të qeshte në kryqin prej smalti

 

në çastin e epërm të asaj meshe.

 

 

 

Murg nën Bajame

 

 

 

 

Afshit të drekës, tek po ngjiste

 

shtegun drejt manastirit

 

dhe kohë e shkuar, kohë bujare

 

erëmonin rozmarinat,

 

bëri të çlodhej një copë herë

 

nën hijen e një peme,

 

që, gjersa nuk i shëmbëllente,

 

s’ish qiparis i zymtë,

 

dhe ré, në rrugën e përditshme,

 

s’e kishte vënë më parë.

 

 

 

Ikonën e një shenjtëreshe

 

sikur të kish kundruall,

 

a -atë që mote i shmangej-

 

të vetes gjysmën tjetër,

 

iu drithërua ajthi krejt

 

mes ngasjes së dalldisur

 

gjithë përkushtim t’i puthte lulet,

 

t’i ledhatonte trungun,

 

një grusht argjilë të paarrirë:

 

vegime Shën Antoni.

 

 

 

Porse në mendje porositë

 

e jetës së përunjur

 

vringthi u kthyen me vërshimë

 

dallge mbi bash të thyer,

 

dhe nxori shpejt nga gjoksi kryqin,

 

e nderi kundër saj.

 

Me lutje përzuri dëshirat,

 

që, si nën gur të ftohtë,

 

iu mblodhën kutullaç poshtë parzmit,

 

u strukën, u tulatën.

 

 

 

© Romeo Çollaku

 

Subscribe to comments feed Comments (0 posted)

total: | displaying:

Post your comment

  • Bold
  • Italic
  • Underline
  • Quote

Please enter the code you see in the image:

Captcha
Share this article
Tags
Rate this article
5.00