Buzë limanit të shpresës

Nga Dashamir Malo 

Ndërsa agimi i purpurt ia beh në qytet, 

dhe peshkatarët kthehen prore në liman, 

në tavernën “Poseidon” fillikat jam ulur, 

dhe përsëris me vete vargun Naimian. 

Sakaq njëri syresh vjen e më afrohet,

 një kapiten i zoti, i njohur në këtë qytet, 

më thotë: Ç’bëre ti për këtë dhe’? Asgjë o mik! 

Pa le pastaj, i thua vetes edhe poet! 

Pse vjen kështu e drojtur, e nemitur, 

kjo e sotme në vendin tënd, në vendin tim? 

A do të jetë e nesërmja aq e ndritur, 

siç i këndoi me mall rilindasi Naim? 

Buzë këtij deti të trazuar , 

ç’ përgjigje t’i kthej kapitenit riosh? 

Ndodhka të jesh poet mbushur plot me shpresë, dhe përsëri në këtë vend të ndjehesh bosh! 

Kupën e të sotmes e kthej me fund, 

tek ky liman ku ish Naimi doganier, 

këtu ku i dha udhë vjershërimit shqip, 

dhe si qiri mandej për mëmëdhe u ter. 

Brigjeve të Kaonisë i nis motivet, 

si grigjë kuajsh ranishtes me revan, 

nxitoj të bëj ç’ka mundem si poet, 

teksa më prin udhën ylli Naimian. 

 

Sarandë 12 Prill 2019 

 

 

 

Godina e restauruar buzë limanit në Sarandë, në të cilën poeti Naim Frashëri punoi si doganier (1872 - 1877).